UEFA Avrupa Ligi’nde AEK Larnaca çabasından 2-1’lik skorla galip ayrılmasını bilen Fenerbahçe, kümeden çıkmayı garantiledi. Sarı-lacivertliler 27 Ekim ve 3 Kasım’da oynanacak Rennes ve Dinamo Kiev maçlarını da kazanması halinde önder olacak.
B Kümesi’nde birlikte yer aldığı Rennes, Dinamo Kiev ve AEK Larnaca ile oynadığı 4 maçta rakiplerine mağlup olmayan Fenerbahçe, 8 defa fileleri havalandırarak UEFA Avrupa Ligi B Kümesi’nin en golcü ekibi unvanının da sahibi oldu.
Jorge Jesus ve öğrencileri, Avrupa kupalarındaki ön elemeler dahil son sekiz maçını kaybetmeyerek Fenerbahçe kulüp tarihine şimdiden ismini yazdırdı. OPTA bilgilerine nazaran sarı-lacivertliler, kulüp tarihinde daha uzun bir yenilmezlik serisini en son Aralık 2006-Kasım 2007 ortasındaki dokuz müsabakalık dönemde yakalamıştı. AEK Larnaca’yı 2-1 mağlup eden Fenerbahçe, kulüp tarihinde birinci kere Avrupa Kupası kümelerinde 4. maçların akabinde tıp atlamayı garantiledi.
Fenerbahçe’nin bu yükselişi, uzun yıllardır gelmeyen Avrupa muvaffakiyetini ve taraftarın bu muvaffakiyete ne kadar aç olduğunu hatırlattı. Sarı-lacivertli taraftarlar bu sene Jorge Jesus ile birlikte hem Harika Lig’de hem de Avrupa arenasında yıllardır hasretini çektiği bir pay kavuştu: Fenerbahçe kimliği ve aidiyet duygusu. Fenerbahçe taraftarının yıllardır muvaffakiyet ve kupa hasretiyle birlikte, özlediği bir öbür şey de gerçek kimliğiydi. Çok başarısızlığın arkasında Fenerbahçe için konuşulan en değerli eksikliklerden biri de, aidiyet hissinden mahrum olunmasıydı. Fenerbahçe 1 gol yese 2’yi, 3’ü atardı. Rakip ona ne kadar geliyorsa, Fenerbahçe de o kadar giderdi. En kıymetlisi Fenerbahçe hiçbir vakit pes etmezdi, korkup köşesine çekilmezdi. Hep uğraş ederdi. Yakın geçmişe dönüp baktığımız vakit, hem gelen teknik yöneticiler hem de futbolcular bu ruhtan oldukça uzaklaşmıştı. Fenerbahçe, başarıyı unutmuş, bu basiretsizliğe de alışır hale gelmişti. Mevzuyla alakalı olarak Jorge Jesus’un şu kelamını hatırlatmak isterim: “Büyük kadrolar hem Avrupa’da hem de ligde yarışırlar!” Bu sıradan bir cümle değil; bu birebir vakitte bir meydan okuma, unutanlar için ‘Fenerbahçe ruhu’nu tekrar hatırlatma…
Evet, Jesus tam olarak bu ruhu inşa etti Fenerbahçe’de. Ya da tekrar canlandırdı dersek tahminen daha gerçek olur. Artık biraz geçmişe gidelim.
Fenerbahçe, bugüne dek Şampiyonlar Ligi’ndeki en büyük muvaffakiyetini 2007-2008 döneminde çeyrek final oynayarak elde etti. Brezilyalı teknik yönetici Arthur Zico önderliğinde çeyrek finale kadar yükselen sarı-lacivertliler, Chelsea’ye elenerek yarı finalin kapısından dönene kadar, Avrupa kupaları tarihinde en başarılı dönemlerinden birisini yaşadı.
Sarı-lacivertliler bundan 5 yıl sonra Avrupa Ligi’nde yarı finale kalarak bize “Bu sefer olur mu?” dedirtti.
Fenerbahçe UEFA Avrupa Ligi’nde çeyrek final rövanş maçında Lazio ile 1-1 berabere kalarak kupada ismini yarı finale yazdırdı. Yarı final birinci maçında alanında Benfica’yı 1-0 mağlup eden Fenerbahçe, deplasmanda oynadığı rövanş maçından 3-1’lik yenilgiyle ayrıldı ve Avrupa’ya veda etti. Hepimizin bildiği üzere o maçta Benfica’nın başında, yazımızın baş kahramanlarından biri olan Jorge Jesus vardı. Benfica’yı İstanbul’da ağırladığımız maçta temsilcimizin 3 topu direkten dönmüş ve Cristian Baroni o penaltıyı kaçırmış olmasaydı, tahminen de şu an farklı bir senaryoyu konuşuyor olabilirdik. Fenerbahçe 2013’ten sonra da Avrupa’da yer aldı ama bu muvaffakiyetin üstüne ekleyemedi.
Kaç yıldır Avrupa’da kayda kıymet bir muvaffakiyete imza atamayan, ses getiremeyen Fenerbahçe için artık umutlanmak elbette boşuna değil. Sarı-lacivertliler gerek ligde gerek Avrupa arenasında ruhunu, kimliğini, kazanma hissini 2013’lü yıllarda bırakmış üzereydi. Harika Lig’de 2013-2014 döneminden bu yana şampiyon olamayan Fenerbahçe için güç günler kapıya dayanmış, taraftarın da sabrı güzelce azalmıştı. Her büyük kadroda olduğu üzere döneme şampiyonluk parolasıyla başlayan Fenerbahçe, her dönem bitiminde bu emele bir o kadar uzak kalarak, kazanamamasıyla ün salmıştı, adeta ‘looser’ olarak isimlendirilmişti. Eskilerin anlattığı sürekli çaba eden, kazanma hissini yitirmeyen, büyük geri dönüşlere imza atan Fenerbahçe’den hiçbir iz kalmamıştı. Ta ki Jorge Jesus, ekibin başına geçene kadar.
Jesus, Samandıra’ya ayak bastığı andan itibaren Fenerbahçe’de esaslı bir değişimin temellerini atmıştı aslında. Sarı-lacivertlilerin işvereni, kadronun havasını olduğu üzere değiştirmiş; geçmiş yıllarda krizlerle gündeme gelen Samandıra’yı o daima bahsedilen ‘kolej havası’na sokmuştu.
Yıllardır gerçek kimliğinden uzaklaşan, şaşaasını, ruhunu kaybeden Fenerbahçe, üzerine yakışmayan ‘kaybeden’ gömleğine bürünmüştü. O Fenerbahçe’nin Kadıköy’de oynanan Karagümrük maçında basireti bağlanır, penaltıyı kaçırdıktan sonra kaçınılmaz bir puan kaybı gelirdi. Topu direğe nişanlar, golü ofsayta takılır, kaleciyle karşı karşıya kalınca topu tribüne yollardı. Jesus’un Fenerbahçesi ise penaltı mı kaçtı, bir daha atarım diyor ve bir formda kazanmasını biliyor. Fenerbahçe, taraftarının özlediği mücadeleci, doğuşçu ruhunu geri kazanıyor aslında. Puanlardan, kupalardan çok eski kimliğini geri kazanıyor ve asıl değerli olan da bu. Fenerbahçe son saniye golünü atıyor ve ‘winner’ kimliğine geri dönüyor.
Fenerbahçe bu dönem Avrupa’da nereye kadar sarfiyat, ligde şampiyonluk kupasını kaldırabilir mi orası bilinmez lakin bu senaryo nasıl tamamlanırsa tamamlansın, Büyük İşveren Jorge Jesus, eminim Fenerbahçe tarihinde yine dirilmenin simgesi olarak yerini alacak.