Aydın Ilgaz’ın, babası Rıfat Ilgaz’ı yanı başında toprağına kavuşmak üzere yola çıkışının birinci haberini Erol Toy’un kızından aldım. İkinci telefon geçtiğimiz pazar günü toprağına kavuşan gazetecilikten ortak arkadaşım, çok şeyleri paylaştığımız Ergin Konuksever’in kızından geldi. Gerçeğini sorarsanız 11 Aralık günü noktalanan, pandemi sonrası birincisi yapılan bu yılın TÜYAP fuarında buluşacağımızın umudu vardı. Çok büyük kalabalıkların buluşmuş olmasına rağmen, ekonomik krizin vurgununun çok çıplak sergilendiği yüzleşmemizin burukluğunda eski sevincimizden çok şeyler uçup gitmiş. Birbirimize sıcak ziyaretlerin sevincinden eser kalmamış, okurların gelgitleri ortasında selam sevgi yollamakla yetinmiş olduk.
Aydın Ilgaz’ı THY’nin gerçek kamu işletmesi kimliğini koruyabildiği yıllardan, Hava-İş Sendikası’nın eğitim seminerlerinde tanımıştım. Babasının oğlu olarak militan sendikacı kimliği ile. THY’nin Teknik Genel Müdürlüğü vazifesinden erken yaşta ayrılma kanısını paylaşmıştı. Kıdem tazminatı kıymetli sayılara ulaşmıştı. Onu alıp Rıfat Ilgaz’ın kitapları yüklü Ilgaz Vakfı’nı kuracaktı. Rıfat Ilgaz’ı ne kadar keyifli ettiğini, sevgili hocanın benimle paylaştığı cümlelerle aktarmalıyım: Ömrümde birinci sefer kendi kitaplarının kapağını seçiyor, içerikleri üzerinden istediğim düzenlemeleri yapabiliyorum.
Doğru sonuç Rıfat Ilgaz’ın üstün edebiyatçı yetenekleri ile tüm üretimlerini yeni jenerasyonlara taşımasıydı. Cağaloğlu’ndaki binamızın içinde bile bahçede uzun uzun oluşan kuyruklar bir fikir verebilir. Yeri gelmişken akrabalık bağlantılarından daha sıcak münasebetler bağının odağına, Turhan-İlhan Selçuk kardeşleri, Aziz Nesin, Rıfat Ilgaz ön saflarda pek çok mizah ustasını buluşturan Marko Paşa’nın ülkemizde yarattığı rüzgârları simge almak gerek. Cide’den Kastamonu öğretmen okuluna geçen Rıfat Ilgaz’ın, Cumhuriyet pahaları üzerinden yaşatılan eğitim seferberliği süreçlerini hiç atlamamak gerek.
Mustafa Kemal Atatürk’ün Manastır Askeri Okulu’ndaki öğrenci yıllarında görüp programladığı düşleri adım adım Anadolu’ya taşınmıştı. Derslerinden keşfettiği edebiyat hocası Sabri Cemil Yalkut’a o tarihlerden Fransız ihtilalinin bir gibisi Anadolu için eğitim raporu hazırlaması siparişini yapmıştı. Gazi Meclis yıllarında kelam konusu siparişin gerekleri yerine getirilmiş, en faal ana eğitim, çocuk eğitimi de içinde gerekli ıslahata çalışmaları tamamlanmıştı. Gazi Meclis’in son günlerine gerçek hocası, öğrencisi Mustafa Kemal’den kitapları ile birlikte Kayseri Öğretmen Okulu’nda görevlendirme istemişti.
O da en yetenekli öğrencileri ortasında Rıfat Ilgaz’ı keşfetmiş, hafta sonları konutunda misafirliğe alarak kütüphanesi ile birlikte çalışmasına ortam yaratmıştı. Boynuz kulağı geçermiş ya.. Galiba tam da o denli olmuş; Rıfat Ilgaz, Sabri Cemil Yalkut’tan sonra yetişen jenerasyonlar için vazgeçilemez başarılarla, yazım, şiir, mizah alanlarına dönük katkıda uzun bir yol yürümüştü. Marko Paşa’yı simge örnek olarak almıştık ya.. Askeri, sivil darbeler süreçlerinin tümünü kapsar biçimde, zahmet ödetmeler kaçınılmaz olduğundan uzun hapishaneler süreçleri Rıfat Ilgaz’ın vücudu, sıhhati üzerinden çok fazla yaralar açmıştı.
Yine de üretken son yıllarından bana keyif veren sahneler ortasında gelini ile birlikte çocuklara tahtadan, kâğıttan oyuncak yapma yarışları bile var. Aile, zincirleme Aydın da içinde yazarlığa bulaşmaktan uzak duramadılar. Birlikte üretimleri zenginleşirken galiba ziyadesiyle çok şeyi yeni genç jenerasyonlara da ulaştırdılar. Hani çok kaygılandığımız, isimlerini “Z kuşağı” olarak bildiğimiz gençler var ya, birbirlerini kokularından tanıyıp buluyor üzere çoğalıyorlar.
Dün Aydın Ilgaz’ı toprağına kavuşturmak üzere gelenlere baktığımda sevinçle, umutla biz ihtiyar “Bizim 1968”liler’in kalabalığından çok gençlerin varlığındaki artışını gözlemledim. Yaşlılarına saygılı, sevecen ortalarında kanka, kan kardeşi olmuşçasına birbirlerine yakındılar…