İstanbul’da 1990’lı yılların sonuna kadar milletlerarası demir çelik ticareti yapan Sağlamer, 1990’da şimdi 40 yaşındayken mesleğinden vazgeçerek Adrasan’a yerleşti. İş hayatı devam ederken fırsat buldukça kara kalem çalışmaları yapan Sağlamer, doğal gereçlerden yararlanarak fotoğraf çalışmalarını genişletti.
Hikayesini tamamlamak istediği taşları tuval olarak kullanan Sağlamer, keçe ve ağaç kollarıyla yaptığı yapıtlarıyla birçok stant açtı. Ankara’daki sanatseverlerle de buluşmak isteyen Sağlamer, Mustafa Ayaz Vakfı Plastik Sanatlar Müzesi’nde 9. şahsî standını açtı. Sağlamer’in taş, tuval ve keçe kullanarak yaptığı 50 yapıtın yer aldığı stant, 11 Aralık’a kadar izlenebilecek.
Resim yapmanın her vakit vazgeçilmezleri ortasında yer aldığını fakat iş hayatının ve kentin yoğunluğundan ötürü buna çok az fırsat bulabildiğini tabir eden Sağlamer, “Şehirden ayrılıp da köye yerleşince şunu fark ettim, insanın algıları açılıyor. Alanda canlı cansız objeleri izlemeye başladığınızda o kadar çok şey öğreniyorsunuz ki. Tabiat hem büyük sanatçı hem büyük öğretmen.” dedi.
“KEÇEYE EN ÇOK BAYAN İŞLEMEYİ SEVİYORUM”
Sağlamer, doğal gereçler içinde keçeyi de çok tercih ettiğini lisana getirerek, “Keçe, bizim atalarımızın dünyaya armağan ettiği çok kıymetli bir dokumacılık eseri. Yalnızca çadır, giysi yapmak için değil, bunu sanatsal boyuta taşımak ve daha çok gündemde tutmak için keçe tablolar yapmaya başladım.” diye konuştu.
Sağlamer, Anadolu’nun bir tanrıçalar diyarı olduğunu, bu nedenle keçeye en çok bayanı işlemeyi sevdiğini, bayanın kendi gücünü fark etmesi için efor harcadığını söyledi.
“Kadın gücünü fark ederse onu kimse durduramaz.” diyen Sağlamer, konutta, işte bilimde, sanatta hak ettiklerini alması için fotoğraflarıyla bayanlara ileti göndermeye çalıştığını kaydetti.